Зычныя гукі дз, ц у беларускай мове з'яўляюцца парнымі па мяккасці з гукамі д, г. Аднак іх вымаўленне адрозніваецца. Беларускім дз, ц адпавядаюць рускія т, д, але ў беларускай мове ў запазычаных словах часцей, чым у рускай, вымаўляюцца д, т замест дз, ц:
дэспат, тэма, тэарэма.

Літары дз, ц пішуцца:
1. перад літарамі е, ё, ю, я, і:
горад - у горадзе, Валгаград - у Валгаградзэ, куст - кусцік, білет - білецік;
2. перад літарай в, калі яна абазначае мяккі гук:
дзверы, Мацвей, бацвінне, Дзвіна.

Але: у прыстаўках і ў суфіксах д, т захоўваюцца:
адвесці, падвязаць, у грамадстве, у мастацтва.
Перад суфіксамі і суфіксальнымі злучэннямі –ін-, -ір-, -ёр-, -еец-, -ейск-, -ік- пішуцца дз, ц:
плаціна, камандзір, індзеец, індзейскі, букецік.